وضعیت بیكاری در ایران و جهان در دوران كرونا
به گزارش زمین دار شو برپایه آمارهای موجود، مقایسه نرخ بیكاری در ایران با دیگر كشورها تا پیش از انتشار كرونا نشان داده است در میان ۱۰ كشور، به جز نرخ بیكاری در برزیل و تركیه، نرخ بیكاری ایران از همه كشورها بالاتر بوده و حتی در مقایسه با اقتصادهایی همچون مكزیك، آمریكا، انگلیس، آلمان، فیلیپین، مالزی و كره جنوبی حدود ۲.۵ تا ۳ برابر است.
به گزارش زمین دار شو به نقل از ایسنا، «فرهیختگان» در ادامه نوشت: این نرخ بیکاری تا پیش از شیوع کرونا بوده اما بررسی ها نشان داده است پس از شیوع کرونا اتفاقات متفاوت تری در اقتصادهای مختلف رخ داده است، به صورتی که نرخ بیکاری ایران در فصل تابستان سال جاری به ۹.۵ درصد رسیده و اقتصاد ایران کمترین نرخ بیکاری را در ۱۴ فصل اخیر تجربه کرده که نرخ بیکاری در آمریکا بعد از انتشار کرونا از ۵.۳ درصد پیش از کرونا به ۱۳.۳ درصد در نیمه اول سال ۲۰۲۰ رسیده است. طی مدت مذکور در کانادا هم این میزان از ۵.۵ به ۱۳ درصد، در استرالیا از ۵.۳ به ۶.۴ درصد، در فرانسه از ۸ به ۸.۷ درصد، در آلمان از ۳.۴ به ۳.۸ درصد و در کره جنوبی هم از ۳.۳ درصد به ۳.۸ درصد رسیده است.
در توضیح واکنش های گاها متفاوت نرخ بیکاری به نوسانات اقتصادی در ایران، پژوهش ها نشان داده است یکی از علل این موضوع، وضعیت ترکیب شغلی شاغلان کشور است؛ بگونه ای که از کل شاغلان ایران ۵۴.۶ درصد مزد و حقوق بگیر، ۳.۷ درصد کارفرما، ۳۶.۸ درصد کارکن مستقل و ۴.۹ درصد کارکن فامیلی بدون مزد هستند. این در شرایطی است که در کشوری همچون آمریکا از کل شاغلان کشور، نزدیک به ۹۴ درصد مزد و حقوق بگیر، ۶ درصد کارکن مستقل و کمتر از یک درصد هم کارکن فامیلی بدون مزد هستند. در آلمان هم ۹.۴ درصد از شاغلان جزء افراد مزد و حقوق بگیر، در فرانسه نزدیک به ۸۸ درصد، در کانادا نزدیک به ۸۵ درصد، در استرالیا ۸۳.۴ درصد و در کره جنوبی هم بیشتر از ۷۵ درصد شاغلان جزء افراد مزد و حقوق بگیر هستند.
بر این اساس، در اقتصادهایی که دارای بازار کار متشکل تری هستند، سهم کارکنان مزد و حقوق بگیر از مجموع شاغلان در این اقتصاد بسیار بالاست؛ در مقایسه با اقتصادی که سهم کارکنان مزبور به نسبت، کمتر است. در شرایط مشابه رکودی، در اقتصادی با بازار کار متشکل تر، افراد حتی در صورت از دست دادن شغل خود غالبا از بازار کار خارج نشده و به حالت بیکار در جست وجوی کار تبدیل خواهند شد (معمولا به علت وجود سیستم های تأمین اجتماعی و بیمه های بیکاری). ازاین رو تعداد بیکاران در این اقتصادها به علت تبدیل بخشی از جمعیت شاغل به بیکار افزایش می یابد و همینطور جمعیت غیرفعال و نرخ مشارکت اقتصادی هم به علت عدم خروج از بازار کار بدون تغییر می ماند.
اما در اقتصادهایی که همانند کشورمان بازار کار متشکل تری نداشته و درصد شاغلان مزد و حقوق بگیر و دارای بیمه تأمین اجتماعی کمتر است، افراد بیکار شده در حالت رکود، از جمعیت شاغل و بیکار به جمعیت غیرفعال تبدیل می شوند؛ چونکه ماندن در وضعیت در جست وجوی کار، منافعی برای افراد مزبور نداشته و شاید مشمول هزینه هایی هم بشود. ازاین رو در چنین شرایطی حتی امکان دارد نرخ بیکاری با کاهش هم مواجه شود (برخلاف رکود موجود).
در این زمینه بررسی ها نشان داده است در تابستان سالجاری با وجود افزایش ۶۸۵ هزار نفری جمعیت بالای ۱۵ سال کشور، جمعیت فعال کشور کاهش یک میلیون و ۶۲۶ هزار نفر داشته و در سویی دیگر به جمعیت غیرفعال ۲ میلیون و ۳۱۱ هزار نفر افزوده شده است. این آمارها نشان داده است در دوران رکود خیلی از افراد بیکار یافتن شغل را حدودا غیر ممکن می یابند و ازاین رو منصرف می شوند. این کارگران به جای تحمل هزینه های در رابطه با فعالیتهای جست وجوی شغلی بی نتیجه، تصمیم می گیرند که از بازار رکودی و نیروی کار بیرون بروند. این افراد جویندگان دلسرد هستند که بی خیال پیدا کردن شغل شده اند.
اما در سویی دیگر، برپایه گزارش مرکز آمار ایران، در تابستان سالجاری تعداد شاغلان ۱۵ سال به بالای کشور ۲۳ میلیون و ۵۴۲ هزار نفر بوده که نسبت به تابستان سال ۹۸ حدودا یک میلیون و ۲۱۰ هزار نفر کاهش داشته است. همینطور بررسی وضعیت اشتغال گروه های مردان و زنان در دوره شیوع کرونا هم نشان داده است از حدود یک میلیون و ۲۱۰ هزار نفری که در تابستان سال جاری نسبت به تابستان سال قبل شغل خویش را از دست داده اند، نزدیک به ۴۶۰ هزار نفر از آنان یا معادل ۳۸ درصد از کل بیکارشده ها مرد و حدود ۷۵۰ هزار نفر از آنان یا معادل ۶۲ درصد از کل بیکار شده ها را هم زنان می سازند.
در خصوص آمارهای بیکارشدگان، مبحث قابل تامل این است که برپایه آمارهای سازمان تأمین اجتماعی تا مهرماه ۷۵۰ هزار متقاضی بیمه بیکاری بوده اند، این مورد موید این نکته است که حداقل ۴۶۰ هزار نفر از افرادی که در اواخر زمستان ۹۸، بهار ۹۹ و تابستان سالجاری شغل خویش را از دست داده، به واسطه فعالیت در بخش غیررسمی اقتصاد و نداشتن بیمه بیکاری از حمایت های اجتماعی محروم مانده اند.
این مبحث زمانی حائز اهمیت و توجه می شود که برپایه نظرسنجی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی از افراد متقاضی بیمه بیکاری، ۲۱ درصد از متقاضایان بیمه بیکاری «مجرد» و ۷۸ درصد «متأهل» هستند. همینطور ۶۳ درصد پاسخگویان، «سرپرست خانوار» بوده و ۲۷ درصد پاسخگویان بیان کرده اند که فرد دیگری در خانواده آنها «حقوق بگیر» است. طبق این نظرسنجی ۵۸.۴ درصد افراد متقاضی بیمه بیکاری «مستاجر» و ۴۱.۶ درصد هم «مالک» هستند. این موارد نشان داده است به واسطه کرونا معیشت و قدرت خرید بعضی از خانوارها به شدت صدمه دیده است و ضرورت اعمال سیاست های حمایتی بخصوص از افرادی که در بخش غیررسمی اقتصاد فعالند، کاملا ضرروی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب